Kijk die nieuwe i20 dan. Polo-achtige vouwlijntjes en een Z-vormige lichtshow achterop staan trendy op hun streepjes. De koket doorlopende reflectorbalk tussen de achterlichten doet een Audi-stand-up. […] Hoera, de weg naar een Echte Europese Designtaal is gevonden.

Technisch is de nieuwe i20 up-to-date. Het 48V-logo op de voorschermen staat niet voor het aantal kleppen maar voor de 48-volt-accu die een mild hybrid van hem maakt.

Hij heeft adaptive cruise control en een automatische afremfunctie, die de auto ook voor kruispunten en rotondes zelfstandig vertraagt.

Pluimen voor het analoge ventilatiecluster, de ouderwetse handrem en de versnellingspook, een beetgrage staak zonder moeilijke designknobbels. De zeventraps automaat is geen wonder van verfijning, maar dienstwillige dienaar.

De driecilinder is een Aziatisch brokje onverstoorbaarheid, vlot zonder ballen; 100 pk is nooit te min. Het verbruik blijft schommelend tussen 1 op 18 en 1 op 20 acceptabel.

Completer kan niet. Ik sta er bijna van te kijken dat ik de bestuurdersstoel handmatig moet verstellen. Hij heeft sfeerverlichting, stoel- en stuurverwarming, drive-modes van ‘eco’ tot ‘comfort’ en ‘sport’.

Het digitale instrumentarium is een vriendelijk info-infarct vol knipperende verkeersborden, die hij natuurlijk ook herkent, en infobalken met het ‘actuele’ en gemiddelde verbruik.

In de spits kunnen op het multimediascherm opeens omgevingsbeelden van de boordcamera’s verschijnen, en een waarschuwing je biotoop te controleren op nabij verkeer. Dan sta je dus in de file op de Ring A10. Koekoek.